XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

L1-ren prezisioa, esate baterako, txikia da, 1 ordenako ibilguen luzeraren neurketaren zailtasuna dela medio.

Horregatik, 2 eta um- 2 ordenen artean, soilik, jo dezakegu neurketak zuzentzat.

Hau dela eta, metodo hau aplikaezina dugu 6 edo 7 ordena, gutxienez, ez daukaten arroetan.

Gainera, 4-9 irudian ikus daitekeenez, Horton-en metodoaren bitartez lortutako zuzena (5 puntua izan ezik, lehen azaldutako arazoengatik), Schumm-en metodoaren bidez egindakoa baino egokiagoa da.

Honen kausa, Schumm-en erabidean datza; izan ere, azken metodo honek deformatu egiten ditu ibilguen luzerak, ez baitu ibilgu baten ordena, beronen luzera osoan mantentzen, biltokiren artean bakarrik baizik.

Zenbat eta ibilguen kopurua txikiago izan, erabide honen (Schumm) bitartez lortutako errua hainbat eta handiago da; honegatik, hain zuzen ere, ez dira kontutan hartzekoak, ez ordena gorenaren (um) kasurako lortutako batezbesteko baloreak, eta ez um-1 ordenaren kasurako lortutakoak ere.

Ordena baxuenen kasuan, berriz, Nu nahiko handia izanik, errua txikiagoa gertatzen da.

Aipatu dugunez, 4-9 irudian, Schumm-Strahler-en metodoaren bidez ateratako Luzera-erlazioaren balorea hauxe da: ; baina 6 puntua ere kontutan hartuko bagenu, irtengo litzaigukeen zuzenaren aldapa (log RL, hain zuzen ere) handiago izango litzateke, Horton-en metodoaren bidez lortutako balorearen antzekoa, prezeski.

Horregatik, eta lege honi bukaera emateko, Horton-en balorea har dezakegu arro honetako balore egokitzat.

4.2.3.3. Arroen azaleren legea.

Lege honek dioenez (HORTON 1.945), ordena jarraituetako ibilguek drenaiatzen dituzten arroen batezbesteko azalerek, progresio geometriko bat osotzen dute, beronen arrazoia Azalera-erlazioa delarik.

Hau da: .