XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Auxe zan bere lenengo senarraren ixena.
Espetxe-nagositik etorran azeri zarrak laster igarri eban zelako
- Ezautu ez ostera! Bai ta... aizkide andijak gara.
- Ene ba! Ta zelan dabil bera? Ondo bixi da?.
- Gitxi gora-bera neu lez.
An ezta oi beste bixikerarik.
Danak arlote, danak zorriz, ardiz, soñeko zarrez ta nekez beterik.
- Ai ene Jaungoikua! Juane koitadue! Nok uste ixan biar olakorik? Bigurtuko zara bertara barriro?.
- Bai, aldi andirik ezta igaroko ni ara juan orduko, uste dot beintzat.
- Orduban eruan biar dautsozuz gauzatxoen batzuk, nire bijotzeko Juane ain txarto bixi ez dadin.
- Bai, bai, pozik be; ataraizuz, ataraizuz gauzok.
Atara ta emon eutsozan ba, diruben batzuk, soñeko barrijak toloztuta maletatxo baten, eta ganera gorantzi andi ta ugarijak Juane koitaduarentzat.
Zerutarrak alde-eginda gerotxuago, agertu zan nundik-edo-andik emakume aren bigarren senarra.
Emaztiak esan eutson: - Bakixu? Juanen izparrak gaur euki dodaz.
- Arranua! Nundik artu dozuz ba?.
- Oraintxe emen egon dan gixon bategandik; izpar txarrak ekarri dauz.
Azaldu eutson gero senarrari zelan emon eutsozan Juanentzako, esan diran gauzak.
Au entzun orduko itandu eban gixonak: - Norantza artu dau izpardun orrek?.
- Andixe bidetik; zer zuaz egiten?.