XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Eta zuri, Aztia, ez zaizu ezer bururatzen?
AZTIA.- Bueno, kasu hauetarako badago konjuro bat...
ERREGEA.- Konjurorik ez. Ez dut zure konjurorik entzun nahi.
Bota kartak ea zer dioten.
AZTIA.- Berriro numeritoa egin beharra dago. Sota urrea
ERREGEA.- Zer esan nahi du horrek?
Esaidazu karta horren esanahia.
AZTIA.- Urrea izanik Erret Familiaz ari gara.
Eta Sota, dama xarmanta, printzesa agian.
ERREGEA.- Zuzen goaz, segi.
AZTIA.- Bateko ezpata. Kaltegarria da hori arriskua dakar eta.
ERREGEA.- Arriskua norentzat?
AZTIA.- Aurreko kartarentzat, Printzesarentzat.
ERREGEA.- Orain ulertzen dut.
Karta horiek Herensugearen arriskuaz jakinaren gainean jartzen gaituzte.
AZTIA.- (
ERREGEA.- Zaldiak ere, gure kalterako izanen dira?
AZTIA.- Bai zera, guztiz kontrakoa.
Zaldiak salbatzaileak dira
ERREGEA.- Salbatzaileak?
JUGLAREA.- Inoiz entzunda dut holako zerbait: Dragoia, printzesa, zaldiak, alafedea!
Nik txikitan irakurritako ipuin batean holako istoriotxoa agertzen zen eta Erregeak erresumako zaldun guztiei deia egiten zien Herensugea hiltzera gonbidatuz.
AZTIA.- (
ERREGEA.- Ez ote da garestiegia?
Zertxobait ordaindu beharko zaldun horiei, ez da?
GORTESAUAK.- Noski. Baina ezin da Erregearen dirutza horretan xahutzea!
PRINTZESA.- Zeken eta dirukoia.
Ezta bere alabaren mesederako ere txakur txiki bat gastatzen.