XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

6.3.- Pagoa: (Fagus Sylvatica).

Taxu ederreko zuhaitza, oso lerdena, 40 metroko altuerara hel daiteke.

Oso zorrotza da hezetasunari buruz, eta ez zaio axola zoruak lehorrak edo harrizkoak izatea.

Bakandua haziz gero, adaburu perfektu eta semiesferikoa agertzen du.

6.4.- Pagadia: Pago-basoa 600 m-tatik gora aurkituko dugu eta klima ozeanikoan beti.

Hozpelean hazten da hobeki, hezetasuna gehiago gordetzen bait da.

Oihanartean haziz gero, adaburuak bilduagoak dira.

6.5.- Mendiko pagadia: Euri zapar ugariek deskaltziotutako kareharrizko zoruetan ezarriak.

6.6.- Haritza: (Quercus robur).

Bere enborrak adaburu zabalak dituen adar lodiak eusten ditu eta argia bere artetik pasa daiteke.

Ondorioz, azpibasoa azaltzen da eta hariztiak, pagadiak ez bezala, baso argiak dira.

Itsasoaren mailatik 600 metrotaraino agertzen dira.

6.7. Artea: (Quercus ilex).

Hosto iraunkorduna, oso hostotsua, erdiko tamainakoa, enbor sendo, eta haziera geldokoa.

Gure probintziako barietatea, kareharrizko zoruetan hazten da, zeren hauetan, kareharriak prezipitazioen parte bat xurgatzen duelako, behar duen lehortasuna aurkitzen bait du.