XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Idazkera. Oso pertsonala du.Lehendabizikoetan Lizardiren eta Miranderen influentzia nabari zaio; batez ere, Miranderen forma landuaren influentzia: formari garrantzi handia ematen dio, eta honen hizketa librea ere ikusten zaio.
Gerora bertsolaritzaren eta kopla zaharren elementu baliagarrienak ere asko erabiliko ditu, erabat inoiz ere uzten ez dituelarik.
Interpretazio zaileko sinbolismoa.
Artifizio asko dituen poema.
Bertso librea darabil gehienbat.
Lehengo formaren aldetiko artifiziotasun hura, aberastasun hura, utzi egingo du, eta gauzak zuzenean esango ditu, bihurgunerik gabe.
Arestik ez du agian beste batzuk bezalako bertso fina.
Batez ere bere mezuari begiratzen dio, eta mezu hori, egia esku beteka zabaltzea izango da.
Poesia Arestirentzat herriari laguntzeko erreminta bat izango da.
Askotan ez zaio falta ironia eta eszeptizismorik.
Gaia. Gaiaren aldetik bi momentu bereiz ditzakegu: 1)Gizonaren bizitzaren sentidua, bere barruko problematika, erlijio arazoa, e.a., existentzialista joera gehiagokoa.
2)
Lehen gizon bakoitzaren problematika agertzen bazuen, orain Aresti gizon publiko gertatzen da: herriaren eskubideak defendituko ditu.
Bere garaian poema honek
Lehengo literaturak baserria zuen batez ere gogoan.
Arestik gizon hiritarra du bere gai.
Gizarte industrializatu batetan dabilen gizon hori.
Bilbo da bere poesiaren paraje naturala: Bilboko tranbia artean, labe garaietan, burni artean.