XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
DEIÑE.- Ene ba! Kartera jausi yako itsuari.
KARLE.- Kartera ez.
DEIÑE.- Zegaitik ez? KARLE.- Orren kartera patrikara dalako.
Neuk dakit ondo.
SORNE.- Itsuen kupoiak izango dira.
Or ibiliko da gero, gixarajua, nun galdu ete dituzan.
Artu Karle, artu.
KARLE.- (
Zeruetako Ama! Naiago neban au ikusi ez ba neu.
Zetarako bear ete dau orrek argazki au? Auxe be ikusi bear.
DEIÑE.- Deabru guztiak soltean dabiz emen.
Soltean eta danak alkartuta aidean.
Ez egizue ezetzik esan.
Inpernu guztia inguruetan dabil.
Azkenian itsuak be berdetu.
KARLE.- Berdetu? Berdetu bakarrik ba litz...! Umemoko guztiak be gaixotuta jagiten dira-ta, amets lizunetan.
SORNE.- Billa ba dator, iruron artean baltz-baltz eginda laga bear genduke.
Benetan.
DEIÑE.- Merezi barik ez. Santu guztiei musuka dabillen itsu diamotxua!.
KARLE.- Ori be beste askoren antzeko.
Eskua luzatu errukia eskatzeko ta....
Ta! Ulertu dozue, ez?.
SORNE.- Beste gauza bat pentsetan nago.
Berak ez dakiala, beste zerbait dalakuan, errekadu lez norbaiteri emoteko edo eroateko agindu ba dautse? Izan lei ori be.
DEIME.- Edo ta urtendako kupoien baten zenbakia or dagola ta jendeari erakusteko bidea billatu ba dautsa akulariren batek?.
SORNE.- Orrelakorik ba litz, ba dakizu zer mereziko leuken zirikalari dana dan lako zirikalariak?.
Billoiz-billoizik ipini bera, eguerdi eguerdian, eguzki galdatan, alderdirik bigun eta mintsuenak lilimentoz beteta, eta billatu ezkero, erle aldra baten aurrean euki.
KARLE.- Gu geu be, neurriak artzean, ba dirudi kerizpetan ez giñatekela geratuko.
Zeuk daukazuz ataraldiak, Sorne.
Besteren batek emotea leikena da, baiña... amure nago.
Amua espanean dodala.
SORNE.- Zer dala ta? KARLE.- Ain zuzen be aste onetako
Eta berak ezer jakin ez?.
Sinistu Kredoa!.