XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
(...) eman dezakeen laguntza emateaz gain, begien aurrean jartzen digu bestela ezin ezagut genezakeen Miangolarra bat.
Minelliusena eskola edizioa da erabat, Virgilioren testuaren xehetasun oinarrizkoenak
alde honetatik begiratuta, beste edozein edizio bezain ona izan liteke Minelliusena eta ez luke lotsarik izan beharko atzoko nahiz gaurko beste edozein eskola edizioren ondoan.
Era honetako liburua izanik eta Virgiliorena delarik testua, gutxienekoa da zaharkituak egotea edo ez egotea Minelliusen edizio hauek:
beharbada harrigarri samarra izan daiteke hori izatea Miangolarrak eskura zuena baina, esan den legez, oso harrera ona eduki zuten edizioak izan ziren Minelliusen edo Minelliusenetatik egindako hauek.
Nago
esango nuke Tityrok galdu eta berreskuratzen dituen lurretan Miangolarrak eusko aberriaren isla bat ikusarazi nahi izan duela, eta lurrok lapurtzeko zorian egon den
Ikus dezagun:
(I, 40), Miangolarraren eskuetan, arrotsen buztarrpetik urrteterik
bihurtzen da, ekloga osoan zehar arrotzen mendean pasatutako mendetasunik aipatzen ez denean
Ustez Octaviano denaren ahoan jartzen den lerroak,
(I, 45), honako gehiketa hau erakusten du: Ia, gaztiak! basoratu zeuen beyak, buztarrtu idijak, eta bixi zaiteze, nai legez, zeuen lurretan
;
Miangolarrak bere buruari ametitzen dizkion askatasunak eta liberalkeriak alde batera utzita, azken zeuen lurretan
hori ezin da atera, ezta hurrik eman ere, jatorrizkoan irakurtzen denetik.
Hurrengo lerroa,
(I, 46), honela moldatzen du Miangolarrak: Zorionekua zu, zeure lurren jabe geratzen zaran, aguretxu ori
; askeegia da,
predikatibotzat hartzen badugu ere.
Honen oihartzuna egiten duen bertsoak,
(I, 51), itxura hau hartzen du:
Zorionekua, bai, zu, benetan, aguretxua
.
Emen,
Azkenik, I, 64ko geure aberritik
bihurtzen da.
Laguntza hauekin sinbolismoa erraz datorkio burura edonori: itzulpenaren lehenengo edizioan,
Miangolarraren itzulpen honek merezi ez duen zori txar bat izan du:
egia bada on Gregorio Mujikak Iturriagaren bien ondoan argitaratu zituela lehenengoa eta hirugarrena, Ibiñagabeitiak, gaztetan irakurrita zuela bazekien arren, berea egin zuenean ez zen Miangolarraren itzulpenaren ezerekin gogoratzen;
Orixeren gogarakoa ba omen zen Miangolarra: haren
, klasikotasuna,
aipatzen ditu, baina ez espresuki Virgilioren itzulpenaren gainean hitz egitean Auek bai
[sc. Miangolarrak itzulitako eklogak, Iturriagarenak ez bezala], gazterik irakurri nituen eta etxean utzi nituen liburuen artean au ere an izango da nunbait, erre zitzaizkidanen artean ez bazen, ainbeste liburu erre bai zitzaizkidan... Baiñan itzulpen ontaz ere, nekez ezer esan nezake igaro den urte samaldak ezpaitit irizpiderik borobiltzen uzten
(A. Ibiñagabeitia,