XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
hautatu bideari lotu gatzaizkio, hots, trigrafoa bakantzera (
Puntuazioak zeregin gehiago eman digu, ordea, besteak beste Lardizabalek komak adiztun edozein perpaus-zati bereizteko erabiltzen baititu, eta puntu eta koma eta bi puntuak gurea ez den era batez: ahaleginean gaurko erara jarri dugu, baina zalantzazkoetan beti zegoen bezala uztea hobetsiaz.
Hitz loturak ere gaurko erara (hots,
salbuespen batekin, marratxoei dagokienez: izen propioetan kendu ditugu zalantzarik ez zegoela iruditu zaigun oro (
alderantziz, hitz konposatuetan mantendu ditugu hitzarekiko Ladizabalen jarreraren berri ematen baitigu, salbu eta aditz konposatuetan non marratxoa
Era berean, ezelan batu gabe zegoena halaxe utzi ohi dugu,
Izen propioak, hauek ere gaurko grafian ezartzen saiatu garela esan beharra dago;
ohizko euskal Testamentuetara jo dugu gure aukerak egiaztatzeko eta arazo gehien eman diguten kontuetan,
Errata edo zalantzazko irakurketa zegoen guztietan eskuizkribura jo dugu eta bertako irakurketari, noski, lehentasuna eman diogu, oharrean aldaketaren kontu emanez (esk. [= eskuizkribua], lib. [= 1855eko edizioa] laburdurak erabiliaz);
tamalez, bere irakurketak ez dira 1855eko ediziokoak baino hobeak eskuarki, oso gutxitan
Irakurleak barkatu ahalko al digu, liburuaren handia ikusita, noizean behin liburuko lekukotasuna bakarrik erabiltzea, hutsak (edo hortakotzat jo ditugunak, bederen) (...)