XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

- ¡Jesús!... zer du su onek!
¡onelakorikan!...
noiz ta presa geyago
daukatanetikan,
¡eztu, eztu egiñ nai
egurrak surikan,
ala odol guziyak
dauzkat suturikan!-.

- ¡Ixo! izar laztana
¡ez naiz apartian!
¡arren, ixil zaitia
au egin artian!.

Eskuetan dauzkatan
lanak egitian
eta nere biyotza
besuan artzian,
laztanka jango zaitut
titiyan jartzian.

Etzan itzaltzen aren
oju larririkan,
nonbait etzuben egiñ
nai anbat lorikan;
siaskan gelditu zan
lenaz ixilikan,
etzizayola aitzen
negarren kinkikan...

Laratzetik chinchilik
dauka kalderiña,
chocharekiñ nastuaz
esne ta iriña,
ez pegatziagatik
zuben eragiña.

Entzuten zan aurraren
karrixi samiña,
baña nola etzegon
artian egiña,
kalderintik ke-bollan
botiaz lurriña,
etzuben nai galtzia
noski irakiña.

¡Ama onak bazeukan
pena bere diña,
zer egiñ biar zuben
somatu ezina!.

Berriro entzutenda
negar aurrarena,
estututzen zuena
amaren barrena,
zeñek diyo batetan
lajarik diena
beren sendakiñentzat,
ustian zubena...
- ¡Zer kalderiñ eta zer
danboliñ kirtena!
guziyak baño len da
nere zoramena.

¡Egur likizkeriya!
ezin artu surik;
etsayak dirudite
jachirikan goitik
dabiltzala neri miñ
ematiagatik.

Ontan ezta entzuten
aurraren negarrik,
dirudiyela galdu
eztubela lorik.