XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Muturra chorrocha ta
illia leguna,
lepo churi garbiya
bizkarra illuna;
guztiz jostalariya,
kasikan chukuna,
chakur on baten gisa
leyaltasun duna,
baserri ta auzoko
guziyen laguna.

Faltacho chiki bat du
ikusten deguna,
ortzetan pasatzia
achitzen diguna.

¡Ain da ume zalia,
ain da ezaguna,
ala azaltzen zayo
duen naitasuna!.

Milizkatutzen diyo
eskucho biguna,
siaskaren onduan
pasiaz eguna,
larrera irten gabe
lagun jakintsuna,
choraturik frankotan
utziyaz amona.

Eta nola lezaken
atayan ikusi,
asten zayo aurrian
xaltoka lenbizi
ta adarka jostatzen
ez diyo nai utzi.

Amonak bultzatzen du;
asten da igasi,
esanaz kendu ari
infernuko Pachi,
erropa xar guziyak
biar dizkit ausi,
¡Jesús! onelakorik
ez degu ikusi!.

Sukaldian presaka
ari zan lanian,
amak aurra negarrez
entzun zubenian.

¡A! ¡laztana! esango
zuben onenian,
sentitubaz negarra
samin barrenian.

Aurra jarriya zeukan,
siaska xarrian,
gozoro lo zediyen
leku itzalian;
ostozko estalpian
guztiz epelian,
maitatubaz aizecho
bigunak bidian,
aurchuari agurka
pasatzen danian.