XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
ILLARGI AIZPAIzar guzien aizpa zarrena,
or da Illargi zerura irtena.
Eguzkiaren emaztegai da,
ta gaur du eztai-eguna.
Ozkarbi zear bidari ixilla,
maitez dar-dar Eguzki-billa:
senargai berak argiz jantzi du,
Aizpa txikiak eztai-soñuan
Illargiaren leñuruan,
biribilketa asia dute.
Izar-dantza da zeruan.
Zeru illuna dantzari txuriz
galtzen doa goizeko argiz:
Eguzkiaren etzan-lekura
Orruka ari dan
itxas nastuari,
aizeak burrundan
diotsa kantari:
Ama sabelaundi,
arraiz ta urez izor,
gañean zabaldi,
¿Zerk galerazten din
loaren magala?
¿Sukarrez burumin
dardaraz aut, ala
epai zorrotz bidez
loa uka din Jaunak,
betiko logurez
Uin arroa aparrez
betetzen ondartza:
ire bular esnez
zuritu den aitza.
Magal zabalean
dantzan lau ontzixka.
¿Ote-dira agian
Islaruntz zeruak
urrezko izerdia:
zapi beltzez gauak
txuka aren bustia.
Iruten Illargi
elur-arilletan:
zillar bide zuri
Itxas amak lurra
oeratu nai du:
olatu negarra
du bere lo-kantu.
Lotan dago dana:
bai mendi, bai zelai.
¡Itxasoa esna!
(Erderazko
Begiratu-utsez gozoro iltzen
nauzuten, begi ederrok:
begira-ezik, bizi gozoa
kentzen dezuten izarrok:
Zuen gozoak edo ukoak
berdin iltzen dit biotza.
Ukatuz, miñez; ta begiratuz,
maitez dator eriotza.
Nolanai iltzen nazun ezkero,
naiz gogorrez, naiz legunez:
begira, Jesus, atertu gabe:
Ain zoro diardun
dantzari, beti zut.
¿Geitxo egin al-dun
ezkutuan zurrut?
Izan ere, erreka
ta ibaiak bota-ala,
edan den ozenka.