XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Gai hau berau sortu zen 1993ko martxoan,
Artikulu honetan, Barbarak eta biok honakoak egin nahi ditugu:
hizkuntzak irakasteko bi planteamendu gaingiroki azaldu;
bietako batekin pozik ez egoteko, jendeak izan ohi dituen arrazoiak ikertu;
beste planteamenduaren aurrean irakaslegaiek izan dituzten erreakzioen berri eman;
APP esatean, jende gehienak hauxe adierazi nahi du:
AurkezpenaIrakasleak eredu gramatikal baten forma eta horren erabileretariko bat aurkezten dizkio taldeari, testuinguru argi batean, adb. orainaldi trinkoa, oraintxe egiten ari garen gauzak adierazteko, edo funtzio edo nozio bat adierazteko moduak adb. gonbidatzea eta dotoreziaz uko egitea.
PraktikaIrakasleak praktika kontrolatua gidatzen du, jarduera desberdinez baliatuz, hala nola drillez, gramatika-jokoez edo rol-jokoetako elkarrizketez.
Sorkuntza edo etapa askeaIrakasleak jarduera bat proposatzen du, ikasleak hizkuntza askatasunez erabiltzera bultzatzen dituena.
Helburua zera izango litzateke, ikasitako hizkuntza berria proposatutako egoera batean
Irakasle eta prestatzaile askok (bai eta testuliburu-egile batzuek ere) ahaleginak egin dituzte eredu hori bazter utzi eta hizkuntzak irakasteko beste eredu malguago bat hartzeko, ikaslearen ikuspegiari gehiago eusten diona.
Hona hemen horretarako eman dituzten arrazoiak:
Eskolan bertan ondo hartzen dituzte gauzak, baina kontuak huts egiten du kontrola falta denean.
Bestalde, badirudi irakatsi nahi ez dizkiegun gauza batzuk ere ikasten dituztela.
Beste era batera esanda, edo praktikarako beste jarduera kontrolatu bat bezala ikusten dute sorkuntzako etapa, edo, bestela, benetako jarduera
Ikasleek benetako hizkuntzarekin topo egiten dutenean, dosi txikietan izanda ere, gainezkatuta ikusten dute beren burua.
Eta ikasle askok ezin du bizitza errealean erabili eskolan ikasitakoa.
Gehiago da hazkunde organikoa.
Hizkuntza ez da bere zatien batuketa.