XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

ARGIÑE - Erosi degun erraztuna ez bai-da edozer gauza.

Ikusiko den, ikusiko den nolaz esaten digun Antxon`ek gusto ona euki degula erosterakoan.

TXANO - Zerbaitegatik esaten din amak, gaur edo biar etxekoandre onak izatera iritxiko gerala.

Dana-dala, a zer poza amonarena, biar bere egunez, basera joan eta gure oparia artzen duanean, bere irurogeitamar urte osatzerakoan.

(Une ontan axaria azaltzen da, zeletari).

ARGIÑE - Amari erakutsi bear al zionagu ba?.

TXANO - Ez zekiñak, ba.

Antxon`ekin mintzatuko gaitun.

Anaitxo bizkorra zeukanagu gero, ta berarekin batera egingo diñagu egitekoa.

ARGIÑE - Onena, noski, amak besterik esanarren ez bai-gera oraindik ollandatu...

Ara! eta ba-zetorren Antxon.

LENENGO AGERRALDIA (Antxon)

ANTXON - Ala moduzko gauzarik arkitu al dezute kale ortan? TXANO - Oso pollita, Antxon, oso pollita.

Amona zoratuko dek ikusten duanean.

To, ikusi zak erraztun au... zoratuko dek, bai.

ARGIÑE - Baita basoko txori ta piztiak, bere dizdizeraz itxutzen diranean...

ANTXON - (Kajatxoa iriki eta begiratuaz).

Bene-benetan, oso ederra! Balio dezute erosketarako.

Nik, gaur edo biar eskontzea pentsatzen detanean, zuek bezelako andretxo bat artuko det.

TXANO - Maribel, ura... urrezko txikordak eta begi urdiñak dituan uraxe.

ANTXON - Ea, ea txorakeriekin, errespeto geixago zuen anaiari.

Eta, orain, biarko eguna bitartean pitxi onekin zer egin bear degun, degu emen pentsatu bearra.

TXANO - Orixe ber-bera ari giñan izketan.

Amatxori esan, edo ez esan.

Eta esaten ez ba-diogu nun gordeko degun, ta... onela ari giñan.

Zer derizkiok, Antxon?.

ANTXON - (Burua igurtziaz) Amari esan... nik ez nioke esango.

Onela jarraituko nuke, gure erosketa onetzaz ezer ez dakialarik.