XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Gabriella Fiorik ohartarazi duen bezala:
Urte gutxi batzuk beranduago, Raimon Panikkar, Filosofia, Zientziak eta Teologian doktorea, Indiako Mysore eta Varanasi-ko unibertsitateetara abiatu zen. Haren asmoa zen perspektiba zabal bat garatu ahal izatea, hartara filosofia terminoa marka dezaketen antzekotasun eta dibergentzien inguruan gogoeta egiteko, nola mendebal perspektiba tradizionaletik, hala kultura sanskrito klasikoak bultzatutako gauzen izaeran buruzko hausnarketa unibertsaletik abiatuta.
Panikkarrek kulturen arteko topaketa sustatu nahi du, eta ohartarazi egiten du bietatik bat bestea baino garaiagoa dela usteak dakarren arriskuaz, hori guztia munduaren gure pertzepzioa argituko duen interkulturalitate bat lantzearren:
Ikuspuntu erabat desberdin batetik. Columbia Unibertsitateko Edward W. Said profesore palestinarrak orientalismoa aztertu du kultur optika batetik, zeinean
Lehen mundu gerra arte Ekialdea europarren mende egon bazen ere
Saidek erabilitako buruargitasun eta zorroztasuna gorabehera, haren adierazpenek eztabaida franko piztu dituzte klase intelektual anglosaxoiaren baitan, eta agerian utzi dute errealitatean Ekialdea ez dela existitzen, baizik eta orientalismo hitza
Egungo egoeran sartzeko, Saidek joan den mende amaierako europar kulturak bultzatu zuen arte produkzio
Hona haren hitzak: Ekialdea exotikotasun, emetasun eta misterioaren sinbolo bilakatu zen, sakontasunaren eta seminaltasunaren sinbolo dozenaka eta dozenaka sortzaileren obretan, haien artean Goethe, Victor Hugo, Lamartine, Nerval, Disraeli, Delacroix, Flaubert, Friedrich Schlegel. Ekialdea eta ekialdekotasuna are gehiago orientalizatuz, amildegi sakon bat ireki zen Mendebaldeko eta Ekialdeko ustezko kultur nortasunen artean, eta aldi berean sendotu egin zen kultur nortasun propioaren kontzientzia, haren esentzia erauziz halako neurrian, non Ekialdea, eta harekin batera haren despotismo, sentsualitate eta emankortasun miresgarria, Beste nagusi bihurtu baitzituen.